-
1 przepadać
przepadać (-am) < przepaść> (przepadnę) (zginąć) verloren gehen, abhanden kommen; (zniknąć) verschwinden; lekcje, zajęcia ausfallen;przepadać jak kamień w wodę spurlos verschwinden;przepadać bez wieści verschollen sein, vermisst werden;przepadły nam wszystkie oszczędności wir haben all unsere Ersparnisse verloren; →LINK="przepaść" przepaść1 -
2 wieść
przepaść pf bez wieści spurlos verschwinden -
3 wieść
wieść [vjɛɕʨ̑], f1.Nachricht fprzepaść [ lub zniknąć] bez wieści verschollen sein, spurlos verschwinden( prowadzić)wiedziony intuicją von der Intuition geleitetdroga wiedzie przez las der Weg führt durch den Wald\wieść życie das Leben führen\wieść spór einen Streit führen( przewodzić) leiten( przeciągać)wodzić palcem po mapie mit dem Finger über die Landkarte fahrenwodzić za kimś spojrzeniem den Blick über jdn schweifen lassenjak ci się wiedzie? wie geht es dir? -
4 spurlos
verschwinden bez śladu [o wieści]
См. также в других словарях:
wieść — I ż V, DCMs. wieśćści; lm MD. wieśćści książk. «wiadomość, często nie sprawdzona na temat faktu lub wypadku; pogłoska, fama» Alarmująca, nagła, pomyślna, smutna, tragiczna, dobra, zła wieść. Odebrać, otrzymać wieści od kogoś. Brak o kimś, o czymś … Słownik języka polskiego
ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie … Słownik języka polskiego
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
słuch — m III, D. u; lm M. y 1. blm «zmysł odbierający wrażenia dźwiękowe, działające na receptory w ślimaku ucha wewnętrznego; zdolność słyszenia; słyszenie» Przytępiony, słaby słuch. Mieć dobry, ostry słuch. Stracić słuch. Wysilać, wytężać słuch. ◊… … Słownik języka polskiego
poznikać — dk I, poznikaćam, poznikaćasz, poznikaćają, poznikaćaj, poznikaćał, poznikaćany «o wielu osobach, rzeczach: zniknąć, stać się niewidocznym, podziać się nie wiadomo gdzie; zginąć, przepaść» Poznikali za zakrętem, we mgle, w tłumie. Poznikali bez… … Słownik języka polskiego
przepaść — I ż V, DCMs. przepaśćści; lm M. przepaśćści (przepaśćście), D. przepaśćści «miejsce między stromymi ścianami górskimi, głęboka rozpadlina, urwisko» Szosa biegła nad przepaścią. Samochód spadł w przepaść. ◊ Stać nad przepaścią, na skraju przepaści … Słownik języka polskiego
ślad — m IV, D. u, Ms. śladzie; lm M. y 1. «odcisk czegoś, znak odciśnięty, np. nóg, kół, powstały po przejściu, przejeździe; trop» Głęboki, wyraźny, trwały, nieznaczny ślad. Ślad lisi. Ślad stopy. Ślad kół. Ślad łap niedźwiedzich, kopyt. Ślad butów … Słownik języka polskiego
wsiąknąć — dk Vc, wsiąknąćnę, wsiąknąćniesz, wsiąknąćnij, wsiąknąćnął a. wsiąkł, wsiąknąćkła, wsiąknąćkli, wsiąknąćkłszy wsiąkać ndk I, wsiąknąćam, wsiąknąćasz, wsiąknąćają, wsiąknąćaj, wsiąknąćał 1. «o cieczach: wsączyć się, przeniknąć w głąb czegoś» Woda… … Słownik języka polskiego
zaginąć — dk Vb, zaginąćnę, zaginąćniesz, zaginąćgiń, zaginąćnął, zaginąćnęła, zaginąćnęli «przepaść nie wiadomo gdzie, nie dając znaku życia; zostać zgubionym; zginąć» Ktoś zaginął w czasie wojny. Zaginęła cenna biżuteria. Dokumenty zaginęły. ◊ Słuch o… … Słownik języka polskiego
zniknąć — dk Va a. Vc, zniknąćnę, zniknąćniesz, zniknąćnij, zniknąćnął a. znikł, zniknąćnęła a. zniknąćkła, zniknąćnęli a. zniknąćkli, zniknąćnąwszy a. zniknąćkłszy znikać ndk I, zniknąćam, zniknąćasz, zniknąćają, zniknąćaj, zniknąćał 1. «stać się… … Słownik języka polskiego
zaginąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, zaginąćnę, zaginąćnie, zaginąćgiń, zaginąćnął, zaginąćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} przepaść bez wieści, zniknąć bez śladu, nie wiadomo gdzie i jak; zniknąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie ustają poszukiwania pary turystów,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień